HR 28 mei 2004 NJ 2006 nr. 430 met noot Vranken

Vrouw spreekt Staat aan tot schadevergoeding als gevolg van onzedelijke handelingen en afpersing door TBS-gestelde tijdens hem verleend onbegeleid verlof. Aan beslissing om TBS-gestelde onbegeleid verlof te verlenen – waarop hij volgens destijds geldende regels binnen zekere grenzen aanspraak had indien verlof verantwoord was – diende zorgvuldige beoordeling van nog bestaande ernst van stoornis en van daaruit eventueel voortvloeiende gevaarlijkheid vooraf te gaan. Afweging noodzakelijk dat enerzijds geen zekerheid kan worden verlangd dat TBS-gestelde geen enkel gevaar zal kunnen betekenen en anderzijds dat redelijk gefundeerde verwachting behoort te bestaan dat dit gevaar zodanig beperkt is dat verlof verantwoord is. Alleen indien komt vast te staan dat Staat niet tot verlenen onbegeleid verlof had mogen besluiten in verband met, gelet op hiervoor vermelde maatstaf, nog steeds bestaande en onaanvaardbare risico dat TBS-gestelde door zijn stoornis gevaar voor persoon of goederen van anderen zou kunnen opleveren, kan van onzorgvuldigheid Staat worden gesproken. Daarvan is in casu geen sprake.